سید صَدرالدین عَلی بن احمد بن محمد مَعصوم حسینی دَشتَکی شیرازی (۱۰۵۲ – ۱۱۱۸ق یا ۱۱۲۰ق)، معروف به سید علی خان مدنی و سید علیخان کبیر و در نزد عرب به ابن معصوم مدنی از علمای شیعه قرن دوازدهم هجری بوده است. جامعترين و مفصلترين شرح صحیفه سجادیه، اثرى است كه او نگاشته و نام رياض السالكين فى شرح صحيفة سيدالساجدين (علیه السلام) را بر آن نهاده است. برگردان فارسى این اثر با نام بوستان سالكان در شرح صحيفه سرور ساجدان (علیه السلام) و به قلم حسین صابری منتشر شده است كه همراه با تدقيق در متن و تحقيق در منابع و مآخذ است.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد صحیفه سجادیه به نقل از خبرگزاری کتاب، حسین صابری، استاد دانشگاه فردوسی مشهد در مقدمه کتاب «بوستان سالکان؛ در شرح صحیفه سرور ساجدان»، نوشته است: «صحیفه سجادیه نامی است آشنا و گوهری است گرانݢسنگ که نه آن را به شناساندن نیازی است و نه این مهم در توان این یادداشت آغازین است. همین اندازه یادآوری بس که این کتاب از نخستین تألیف‌های امامیه و از ریشه‌دارترین آثار ارجمند مکتب تشیع است و در گذر تاریخ پرشکوه خود، چه بسیار شرح‌ها که بر آن نوشته‌اند و چه بسیار ترجمه‌ها که از آن پدید ساخته‌اند. از این میان جامع‌ترین و مفصل‌ترین شرح، اثری است که سیدعلی خان مدنی نگاشته و نام ریاض السالکین فی شرح صحیفة سید الساجدین را بر آن نهاده است.»
مترجم، چند نکته درباره ترجمه خود بیان کرده ازجمله اینکه مبنای این ترجمه، چاپ هفت جلدی جامعه مدرسین از کتاب «ریاض السالکین فی شرح صحیفة سید الساجدین» است، در تقطیع عبارت‌ها تقریباً به همان که در چاپ پیش‌گفته مشاهده می‌شود پایبند مانده‌ام، مترجم از آنجا که در اثر حاضر در مقام ترجمه قرآن کریم نبوده است و این مهم را در سیاقی مستقل و ویژه خود امکان‌پذیر می‌داند، ترجمه آیه‌هایی را که در جای جای کتاب آمده،از ترجمه مرحوم آیتی نقل کرده است، در ترجمه حاضر نام‌های ناشناخته معرفی شده‌اند، احادیث و اقوال و اشعار در سر حد امکان به منابع خود ارجاع شده‌اند و گاه نیز به همین استناد، اصلاح‌هایی جزئی در متن صورت پذیرفته است.
در معرفی مولف کتاب نیز در مقدمه به قلم مترجم می‌خوانیم: «صدرالدین سیدعلی خان مدنی هندی شیرازی از عالمان برخاسته از سلسله ارجمند سادات است که در پانزدهم جمادی‌الاولی سال 1052ق در مدینه و به روایتی در مکه ولادت یافته است. خاندان او از خاندان‌های عالم‌پرور بوده و نسب ایشان به زید بن علی می‌رسد. در گذشته‌های دور این خاندان، نیای شانزدهم سیدعلی خان، یعنی ابوسعید نصیبی به شیراز کوچیده و پس از چندین نسل، جد مؤلف یعنی سیدمحمدمعصوم، شیراز را به آهنگ مکه ترک گفته و آنجا مجاورت گزیده است.
مؤلف در دوران جوانی به حیدرآباد رفته و از همان زمان در هند اقامت داشته تا سرانجام پس از 48 سال دیگر بار به مکه بازگشته و پس از مدتی نیز به عراق و آن گاه مشهد و سپس اصفهان رفته و در همین شهر شرح صحیفه را به سلطان حسن صفوی اهدا کرده است. او سپس به شیراز رفته و تا پایان عمر در آنجا بوده و به سال 1120ق در همان شهر بدرود حیات گفته و در شاه‌چراغ به خاک سپرده شده است.»
از دیگر آثار سیدعلی خان مدنی می‌توان به «انوار الربیع فی انواع البدیع»، «التذکرة فی الفوائد النادرة»، «الحدائق الندیة فی شرح الصمدیة»، «الدرجات الرفیعة فی طبقات الشیعة»، «الفرائد البهیة فی شرح الصمدیة»، «الکلم الطیّب و الغیث الصیّب»، «موضّح الرشاد فی شرح الارشاد فی النحو» اشاره کرد.
